ποιμαίνω

ποιμαίνω, [dialect] Ep. [tense] impf.

A

ποιμαίνεσκεν Od.9.188

: ([etym.] ποιμήν):—herd, tend,

μῆλα Od.

l.c.;

ἄρνας Hes.Th.23

;

ποίμνας E.Cyc.26

, A.R.2.1004; πρόβατα v.l. in Pl.R.345c; ποιμαίνειν ἐπ' ὄεσσι to be shepherd over sheep, Il.6.25, 11.106: abs., act as shepherd, tend flocks, Lys.20.11, Pl.Tht.174d, Theoc.11.65;

ἐν τοῖς ἄλσεσιν μὴ π. SIG986.3

(Chios, v/iv B.C.):—[voice] Pass., to be herded, roam the pastures, of flocks, Il.11.245, E.Alc.579 (lyr.): metaph.,

ἀτρεκέων ποιμαίνεται ἔθνος ὀνείρων Mosch. 2.5

(unless [voice] Med., with ὕπνος (l. 3) as subject).

2 πᾶς πεποίμανται τόπος every country has been traversed (as by a shepherd or flocks of sheep), A.Eu.249.

II metaph., tend, cherish,

ζωᾶς ἄωτον Pi.I.5(4).12

;

ἱκέτην A.Eu.91

;

τὸ σῶμα Pl.Ly.209a

;

θεσμόν AP 12.99

.

2 guide, govern,

στρατόν E.Fr.744

;

μάλα καὶ κατόπιν ἡμᾶς ἐποίμαινον αὖραι Luc.Am.6

.

3 soothe, beguile,

ἔρωτα π. Theoc.11.80

;

ὀνομάτων κομψεύμασι τοὺς ἀμαθεῖς π. Luc.Am.54

: hence, generally, deceive, E.Hipp.153(lyr., cod. M and Sch. for πημαίνει).

4 εἴδωλα ἃ ποιμαίνουσιν images which they send flocking, i.e. represent as flocking, Plu.2.420b.